Rustig mag ook wel eens (Linda)

Vrijdag 15 maart 

We zijn uitgenodigd op de plechtigheid voor de afgestudeerde verpleegkundigen van afgelopen jaar. We beschouwen het als een hele eer om dit te mogen bijwonen. 's Ochtends hebben ze al een officiële 'graduation ceremony' gehad waarbij ze een voor een op het podium worden geroepen en hun paarse lint krijgen.

Alles staat in het teken van de lamp van Florence Nightingale. In een andere blog kan je hier meer over lezen

Op deze ceremonie worden verschillende prijzen uitgereikt: voor de beste 1ste, 2de en 3de jaar studenten, uitstekende prestaties voor theorie, uitstekende prestaties voor praktijk, beste studenten verloskunde en nog veel meer. Zo ook voor de meest veelzijdige student, de student met het meeste doorzettingsvermogen, de student die door het hospitaal aangewezen is als de meest toegewijde student.  Ook sommige docenten vallen in de prijzen; door de studenten verkozen voor hun 'outstanding support'. En last but not least mensen vanuit organisaties, clinics en hospitalen die door de studenten verkozen werden

Na de uitreiking van de bekers maken de docenten een erehaag waardoor de studenten naar voor komen ...

... om hun naam bij te schrijven in het Grote Boek

Mijn favoriete kersverse zuster: Ujené. Een knappe madam met het hart op de juiste plaats. Ik ben zo blij voor haar en zo trots op haar!

Na deze feestelijkheden volgt nog een uitgebreid hapjes- en (alcoholvrij) drankenbuffet. En we krijgen heel vaak de vraag hoe het er bij ons aan toegaat. Euh ... euh ... geen idee? Docenten? Help?????

Zaterdag 16 maart 

We houden het weekend rustig en gaan in de namiddag naar de supermarkt. Wanneer we terugkomen zien we een jonge vrouw sukkelen met haar zakjes met boodschappen. Ze staat op straat in de goot. Ik vraag of ze graag wil dat we haar een handje helpen en ze aanvaardt dit met grote dankbaarheid. Net op het moment ze haar zakjes wil pakken, scheert er een wagen tegen hoge snelheid rakelings langs haar, over een boodschappenzakje. De schrik staat op ons gezicht. Nadien stopt er een wagen van een soort gemeenschapswacht om te vragen of ze klacht wil indienen. Ze weigert dit; alles is goed afgelopen.

Onderweg geraken we aan de praat. Ze is een leerkracht in het lagere onderwijs en nog aan het bijstuderen. Ze wil graag meer weten hoe ze kinderen met moeilijkheden en dan vooral kinderen uit arme gezinnen het best kan ondersteunen. Hier wordt immers de basis gelegd voor hun verdere leven en ze ziet de belangrijkheid hiervan in. Vandaag dus weer een pareltje ontmoet ...

Het is niet omdat het een rustig weekend is ...

... dat het niet lekker mag zijn!

Zondag 17 maart 

Samen een beetje werken voor school ... het nuttige aan het aangename koppelen, heet dat dan 😜