Afscheid (Else)

Na 5 weken stage op het operatiekwartier neem ik afscheid.
Vandaag sta ik, net zoals maandag op de centrale sterilisatie-afdeling,... maar eerst wil ik nog even bij Isak, Hannie, Yolanda en Dr. Jalaby zijn.  Met hen heb ik het meeste samengewerkt. Net zoals anders, praten we over het leven zoals het is in Zuid-Afrika. Suster Santie komt langs en toont me een trailer van een film over Freddy Mercury. Of ik de film al gezien heb?  Nee, maar na haar vurig betoog, ga ik dat zeker doen.
Daarna ga ik aan het werk. Ik breng de patiënte naar binnen en laat haar neerliggen op de operatietafel, leg bloeddruk-en saturatiemeter, neusbril met zuurstof aan. Ik bind de groene schort van Dr. Jalaby vast aan de eindjes achteraan, voor de laatste keer, realiseer ik me...Ik help Isak bij zijn voorbereidingen: schenk gedistilleerd water, jodium en ontsmettingsalcohol in recipiënten. Pak materiaal uit.

 

Isak verdwijnt naar de scrubruimte. Ik heb zeer veel van hem geleerd. En dan heb ik het niet enkel over zijn vaardigheden: hij was handiger met zaag en bottang dan sommige, nog erg jonge chirurgen.  Maar vooral ook over zijn menselijke kant: altijd tot helpen bereid, bescheiden, maar zéér efficiënt en professioneel. Hij liet me assisteren bij de operaties en eens hield hij heel bereidwillig een navelstreng tussen twee weefseltangen vast zodat ik met een schaar het bevrijdende knipje kon geven. Wat ik het meest zal missen zijn onze gesprekken, samen met Hannie en Dr. Jalaby, tijdens de oogoperaties. Van klimaatsopwarming, Trump, beroepsfierheid van een verpleegkundige, over Boeddhisme, naar Kaapstad, Canada en het onderhouden van een tuin. 

Vandaag kan ik hier niet blijven, want ik word op de sterilisatie-afdeling verwacht. Suster Marlies heeft me maandag rondgeleid en nu sta ik de hele dag samen met suster Ronel. Met veel enthousiasme laat ze me de sterilisatieprocedures zien.  Ze leert me de verschillende namen van de instrumenten aan, net alsof het niet mijn laatste, maar mijn eerste stagedag is..En zet me aan het werk: 

chirurgische instrumenten verpakken,

inpakken in papier en doek,

waarna alles in de autoclaaf wordt gerold.

Sterilisatie van meer dan 500°C gedurende 50 minuten.

Thee-time. Ik ga naar de verpleegsterspost en word onderweg staande gehouden door 2 susters.

"Are you going to leave us, Else? Is this your last day?"

Jammer genoeg wel en ze knuffelen me stevig. Het overrompelt me een beetje.

In de verpleegsterspost is altijd veel ambiance, verpleegkundigen praten over van alles met elkaar. Ze zijn hier erg openhartig, zo heb ik al gemerkt. Suster Joubert maakt een lekker tasje koffie voor me en vraagt me "please, sitt down". Ik begin me hier thuis te voelen.

Na een kwartiertje ga ik terug naar de sterilisatie-afdeling.

Er is daar ook een bureau/theeruimte. Suster Marlies vraagt me of ik al koffie gedronken heb. Ik knik van wel. Maar ze zegt: "I don't think so, please sitt down" en we praten over Zuid-Afrika, apartheid, liefde, mannen en huisdieren.

Samen met suster Ronel (Roos, Ronella😊) ga ik terug aan het werk, want er is nog veel te doen.

Eén van de dokters komt langs, geeft me een schouderklopje en wenst me succes. 

Lunchpauze in de verpleegsterspost. Afscheid van Isak en Hannie, wiens dienst er om 13.00u opzit.

Dit is Hannie, zo' n fijne tijd samen gehad...woordpuzzels oplossen tijdens de operaties, grappen maken en veel gelachen...Maar ook een ernstig gesprek over het leven dat niet altijd over rozen gaat.

Bij een tasje " hartverwarmende echte koffie" uit haar thermos.  

Om 16.00u verlaat ik de afdeling en het operatiekwartier. 

Bij het maken van dit blogberichtje heb ik nog vaak moeten glimlachen en ontroerd zitten wezen. Ik blik terug op een mooie stage-periode, waarin ik verpleegkundigen heb leren kennen, die professionaliteit, vriendelijkheid en beroepsfierheid uitstralen. Zo dankbaar dat ik deel mocht zijn van dit team!