OK op het OK

Bij aankomst op het operatiekwartier viel er deze morgen niet te ontsnappen aan suster M.  Zij deed haar ronde om iedereen een knuffel te geven en een "Happy Valentine" te wensen.  Een fijne start van de werkdag!  Die best wel zwaar is op het operatiekwartier (the theater). De operaties volgen de één na de ander en de anesthesisten, chirurgen, dokters en operatieverpleegkundigen hebben nauwelijks tijd om even te rusten.  Vanaf 7.00u 's morgens tot in de vroege avond zijn ze in de weer.

Ik heb het hier wel naar mijn zin.  Mijn taak is beperkt, maar ik krijg wel de kans om meerdere heelkundige ingrepen van heel dichtbij te volgen.  En ik word er ook bij betrokken.  Chirurgen geven graag een woordje uitleg bij de Rx-foto's of tijdens de ingreep zelf. Telkens opnieuw zie ik hoe iedere ingreep een mooi stukje samenwerking wordt.  Er is veel respect en ondersteuning voor elkaar.  

 Plaatsing van een blaassonde wordt na 2 pogingen heel bereidwillig overgenomen door een collega.  De omloopverpleegkundige anticipeert bijna feilloos op de instrumentiste en ook bij de chirurgen zie ik hoe instrumenten van de ene hand overgaan naar de hand van de collega. Vaak zonder woorden.  De chirurg dankt ook steeds zijn team na de geslaagde ingreep.  Echt mooi om zien en meemaken!  Indien nodig wordt er ook zeer duidelijk gecommuniceerd. De maten van schroeven en plaatjes bij een cerclage van een gebroken spaakbeen bijvoorbeeld. Die worden genoteerd in het medisch dossier. 

Ingang ziekenhuis

Vandaag 15.00u: voorlaatste operatie : een keizersnede. Na incisie vloeit het vruchtwater overvloedig. Hierna blijkt dat niet het hoofdje, maar de placenta zich voor het geboortekanaal bevindt (placenta previa). De chirurge besluit na enig zoeken, hulp in te roepen. Collega-chirurge komt onmiddellijk ter plaatse en geeft de nodige instructies. En daar komt dan toch de baby; eerst de voetjes en benen en daarna het hoofdje. De navelstreng zit rond zijn nekje.  Hij ligt roerloos en geeft geen kik.  Inmiddels zijn de ene na de andere verpleegkundige, dokters en anesthesisten de zaal binnen gekomen.  Zuurstoftoediening wordt opgestart en de vroedvrouw begint te reanimeren. Middel- en wijsvinger ondiep indrukken op zo'n klein borstkasje.  Een anesthesist neemt over. En uiteindelijk dan toch, een bevrijdend kreetje, … de baby ademt zelfstandig.  Iedereen haalt zelf ook opgelucht adem, praat en lacht...

       

Dinsdagnamiddag op de campus: studenten stellen hun verenigingen voor bij het begin van het academiejaar. Het gonst er van de gezelligheid!  Deze foto is genomen vanop de hoogste trede van het amphitheater en geeft een zicht op het centrale pleintje. Jonge akker, Klipoog (=alma) en Loverslane zijn in de buurt.

Mogelijkheid om bloed te geven.

Zuid-Afrika is het enige land op het Afrikaanse continent waar het homohuwelijk (sinds 2005) legaal is.  In de grondwet van 1996 werd discriminatie op basis van seksuele geaardheid al strafbaar gesteld.

Opzoekwerk in de bib

een graffiti-baby