Eindelijk aangekomen (Else en Linda)

Eindelijk aangekomen dus. Op ons eigenste stekkie. Ons appartementje. Of liever gezegd: appartement want het is toch redelijk uit de kluiten gewassen :-).

De vlucht verliep voorspoedig. Eerst Brussel - Schiphol, daarna direct boarden naar Johannesburg. Al bij al blij dat we op het juiste vliegtuig geraakt zijn. Jammer genoeg was dat voor onze bagage niet het geval.  Toen er nog weinig koffers op de band over waren en de meeste reizigers al vertrokken, begon het wel een beetje te dagen. En ja hoor, onze telefoons begonnen te biepen ... onze bagage was er niet bij. Papieren ingevuld en de belofte meegekregen dat ze woensdag zou arriveren. So far, so good, zeker toen we hoorden dat we mochten gaan shoppen op kosten van de luchtvaartmaatschappij om de eerste dagen door te kunnen komen.

De dame van ons hotelletje voor de eerste nacht was netjes op de afspraak om ons te komen oppikken. Een fijne nachtrust, een goede douche en dan terug onze stinkende kleren aan. Een lekker ontbijt met aansluitend een kort wandelingetje om de eerste indrukken op te doen. Wat heel erg opvalt is de beveiliging en de prikkeldraad aan de huizen die niet echt uitnodigend zijn om binnen te komen.

De chauffeur door wie we worden opgehaald, brengt ons richting Potchefstroom, naar de campus van de North-West University waar we de komende 9 weken onze thuisbasis zullen hebben. Het blijkt een hele aardige man te zijn die ons al heel wat weet te vertellen over Zuid-Afrika. Het welkom op de NWU is, op z'n zachtst gezegd, allerhartelijkst. Theresa, de dame die de buitenlandse studenten normaal als een moederkloek ontvangt, is nu even onze grote zus. Wanneer we onze naam op de paal zien staan, is het ons duidelijk dat we verwacht worden.

Hier en daar een kennismaking en dan gaan shoppen. Nooit gedacht dat we dat op onze eerste dag al zouden doen. Een paar propere onderbroeken, een t-shirt, een broek, sokken, wat toiletartikelen en we zijn vol vertrouwen dat het allemaal wel goedkomt. De door de automaat gulzig ingeslikte creditcard zullen we morgen wel terugkrijgen, dat is beloofd. En we krijgen op de koop toe een lekkere lunch aangeboden door Theresa.

Toch eerst nog een paar obstakels overwinnen. Verkeerde adapters gekocht om onze toestellen te kunnen opladen (dank je wel, Zweedse buurman om ons uit de nood te helpen). Geen water uit de kraan. Uit geen enkele kraan welteverstaan. Een paar telefoontjes en wat geduld later, wordt ook dit gefikst. We kunnen fris gewassen EN met een propere onderbroek ons bed inkruipen. Wat wil een mens nog meer ... behalve de trein die af en toe vlak naast ons appartementje voorbij dendert. Maar naar 't schijnt went dat wel.

Heel veel indrukken deze dag maar het meest overheersende gevoel is toch wel het warme welkom en het gevoel in de watten gelegd te worden. We kijken erg uit naar alles wat nog komen zal ...

Hier nog een paar sfeerfoto's

Het allereerste gebouw van de universiteit, door ons eerbiedig als 'Het Witte Huis' benoemd

Lover's lane ... doet Else denken aan de Ramblas in Barcelona

No comment :-)

Plattegrond van de campus. Zullen we de komende dagen wel erg kunnen gebruiken!

Sappig taaltje dat Zuid-Afrikaans.